ΝΤΙΝΟΣ ΖΗΣΙΑΔΗΣ

Η ξαφνική του αναχώρηση, άνετα χαρακτηρίζεται σαν "μερική αρπαγή".

Με χαμόγελο έφυγε, σε συνάντηση του Κυρίου Ιησού Χριστού του Σωτήρα του που τόσο αγαπούσε.

Ο Κύριος τον κάλεσε κοντά του, αμέσως μόλις τέλειωσε το αγαπημένο του Ανοιξιάτικο συνέδριο.

Η μικρή βαλίτσα του, δεν ξανανοίχτηκε ποτέ στο σπίτι του. Έμεινε ξεχασμένη στο χωλ του Αγίου Λουκά.

Νόμιζαν ότι θα την πάρει πίσω όταν βγει από το χειρουργείο. Εκεί που είναι τώρα όμως δεν χρειάζεται βαλίτσα, γιατί έχει ντυθεί τη δοξασμένη λευκή στολή που τουδωσε ο Κύριος.

Ήταν άνθρωπος προσευχής. Προσευχόταν με τα ονόματά μας για όλους μας. Τον έμελε για μας, όπως ο Χριστός που τον μέλει για μάς (Α΄Πέτρου 5.7 - κείμενο)

Ήδη μας λείπει. Δεν το συνειδητοποιήσαμε ακόμη... Ο Κύριος ξέρει...

Έχω μιά λίστα επισκέψεων σε αδελφούς που έμεινε στη μέση.

Σ΄ευχαριστούμε Κύριε που πέρασε ο Ντίνος Ζησιάδης από τη ζωή της εκκλησίας Σου.

Του άρεσε πολύ να ψάλλει, εξάλου μ΄αυτό το χαρακτηριστικό του, καθώς άκουσε τη χορωδία, έμεινε στην εκκλησία και γνώρισε τον Ιησού Χριστό σαν προσωπικό Σωτήρα του.

Πριν τρία χρόνια η καλή του Άγλα αναχώρησε κι αυτή για την ουράνια πατρίδα.

Τώρα χαίρονται μαζί κι οι δυό τον Κύριό τους Ιησού Χριστό.

Εμείς δακρύζουμε στη γη, για λίγο ακόμα.

Λίγο ακόμα και θα τους δούμε ξανά. Περιμένουμε.

Καλή αντάμωση αδελφέ μου, ομόψυχέ μου.

Δημήτρης Τσουκαλάς.